|
10 / 4 / 1398برچسب:, :: 11 PM :: نويسنده : اميد
نرفته قولم از یادم هنوزم ساده و صافم … دارم اندازهی قلبت با اشکام عشق می بافم
تا روزی که تو برگردی به این در خیره میمونم ... اگرچه دوری از دستم تو دوسم داری میدونم
هنوز خالیه جات اینجا هنوزم من وفا دارم ... هنوزم توی این خونه من از هرچی دوتا دارم
یه وقتایی دوتا بشقاب می چینم تو میگی سیرم ... یه وقتایی بدون تو باهات مهممونی میگیرم
منم کابوس شبهاتو تویی رویای هرروزم ... واسه هر شب دعا کردن دارم سجاده میدوزم
اگر پای درختی خشک با اشکام آب میریزم ... خودم حالیمه بی جونم ولی از عشقلبریزم
همش حس میکنم هستی نمی خوام دیگه تنها شی ... یه حسی میگه که باید همین دورو برا باشی
تو از شمعی من از بادم تواز شیشه من از سنگم ... ولی برگردی قول میدم،دیگه باهات نمی جنگم
درخت خشک این خونه با اشکام خیس و نم داره ... اگرچه جون نمی گیره دلم تنهاش نمیذاره
ازون روزی که تو رفتی هوای خونمون سرده ... دیگه چند روزه که عطرت ازین خونه سفر کرده
بذار بد باشه رفتارت بهم بی مهری کن بازم ... فقط برگرد که من بی تو با این دنیا نمی سازم
تو پیشم نیستی اما من، میخندم توی تنهایی ... تو رویاها یا من اونجام یا تو همیشه اینجایینظرات شما عزیزان: 
 |
|||||||||||
تبادل
لینک هوشمند
